Starkiewicz Emilian

 Ur. się 27 IX 1819 r. w Modryniu (gub. lubelska), w rodzinie duchownych Antoniego i Praksedy Starkiewiczów. Skończył szkołę obwodową w Hrubieszowie (4 klasy). Później kształcił się w Seminarium Duchownym w Chełmie. W 1841 r. został on wydalony z seminarium, ale po ukorzeniu się uzyskał możliwość kontynuowania nauki. Święcenia kapłańskie otrzymał 16 VI 1844 r.

Zachowane szczątkowe informacje o jego pobycie w Wisznicach pozwalają wnioskować, że pod koniec swojego pobytu tam musiał zachorować, gdyż mimo nakazu biskupa Szumborskiego z 15 VI 1847 r. nie objął funkcji administratora parafii Horbów i Woskrzenice. Choć mogła to być również choroba dyplomatyczna. Świadczy o tym jego list do biskupa, w którym prosił on o pozostawienie go w Wisznicach.
Prośba ta nie została jednak uwzględniona. Starkiewicz został administratorem w Horbowie i Woskrzenicach. Od 15 XII 1853 r. awansował na proboszcza w Horbowie. Od 1873 r. internowany w klasztorze prawosławnym w Radecznicy, a potem w Warszawie. Zm. po 1875 r.