Lata 1918 - 1939 w Wisznicach

Po 1918 r. Wisznice jako osada licząca ponad 1400 mieszkańców, gdzie ponad 50% ogółu mieszkańców stanowili Żydzi zachowała status gminy Horodyszcze w pow. włodawskim w woj. lubelskim. Stanowiła siedzibę parafii obrzędu wschodniobizantyjskiego (do 1929 r.), parafii rzymskokatolickiej a następnie parafii dekanatu w diecezji siedleckiej oraz żydowskiej gminy wyznaniowej.

W końcu lat dwudziestych jako osada o 1470 mieszkańcach z zachowanym rynkiem w centrum i układem kilku ulic były Wisznice dość prężnym ośrodkiem wymiany lokalnej w pow. włodawskim woj. lubelskiego. Znajdowały się na jej obszarze urząd gminny, urząd pocztowy, posterunek Policji Państwowej, gminna kasa pożyczkowo-oszczędnościowa, szkoła powszechna, apteka, czytelnia ludowa. W 1922 r. założono Ochotniczą Straż Pożarną w Wisznicach.

Do budowli sakralnych tego okresu należy zaliczyć: murowaną cerkiew pounicką pw. Św. Jerzego i Wniebowzięcia NMP, synagogę z bożnicą oraz kościół rzymskokatolicki pw. Przemienienia Pańskiego i Św. Antoniego Padewskiego w budowie. Do czasu wybudowania nowej świątyni wszystkie uroczystości kościelne odbywały się w dawnej cerkwi.

Zlokalizowanych było 17 sklepów, 1 wytwórnia tytoniu, 2 kaszarnie, herbaciarnia, piekarnia, 2 piwiarnie. Rzemiosło reprezentowało 22 rzemieślników, w tym: 9 szewców, 5 krawców, 4 rymarzy. Na obszarze gminy była ponadto zlokalizowana wytwórnia betonów J. Babicza, cegielnia Sz. Kacenehenbaugena, 2 młyny (J. Siłucha i Ska oraz L. Zaleszczyka) oraz tartak. Społeczność polska w Wisznicach zorganizowana była w następujących organizacjach: Towarzystwie Ochotniczej Straży Ogniowej, oddziale Związku Strzeleckiego, dwu kołach Związku Młodzieży Wiejskiej "Siew i Wici", kole Ligi Morskiej i Kolonialnej. Wisznicka społeczność żydowska skupiała się w oddziale stowarzyszenia "Kultur Liga", oddziale stowarzyszenia "Tarbuth", Związku Drobnych Kupców i oddziale stowarzyszenia dobroczynnego "Gemiłus Chased". Duże wpływy posiadał Ogólnożydowski Związek Robotniczy "Bund", organizacja Szlojej Emunej Isroel czyli Aguda i organizacja syjonistyczna. Natomiast społeczność ukraińska gromadziła się w filii ukraińskiego stowarzyszenia oświatowo - kulturalnego "Ridna Chata".

Wlatach trzydziestych zachowując status jednej z 14 gmin w pow. włodawskim o ponad 16 tyś ha powierzchni i ponad 10 tyś mieszkańców Wisznice jako osada liczyła ponad 2 tyś mieszkańców i 300 domów.

Przed wybuchem II wojny światowej w 1930r. wybudowano nowy budynek szkoły powszechnej. Trójkondygnacyjny ceglany budynek oparto na projekcie inż. Aleksandra Grochalskiego.
Na zdjęciu po lewej utrwalono późniejszą akcję zadrzewiania szkoły. W centrum stoi ksiądz kanonik Turski oraz stojący po jego lewej stronie ówczesny wójt gminy Horodyszcze z siedzibą w Wisznicach - Bonifacy Krupski.

Zbudowano również remizę strażacką, mleczarnię i kolejny tartak. Ponadto było siedzibą dekanatu rzymskokatolickiego jednego z 20-stu diecezji siedleckich obejmującej obok parafii wisznickiej, takie parafie jak: Opole, Huszcza, Rossosz, Żeszczynka, Motwica, Rozwadówka, Horodyszcze i Polubicze. Słynęła z odbywających się trzech jarmarków na bydło, trzodę chlewną i konie.